Święci i błogosławieni, mistycy, świadkowie wiary
A więc dobrze! Będę świętą, zapewnię patrona tym, którzy noszą moje imię! (…)
Muszę być świętą. Tak, być świętą zgodnie z wolą Bożą jest dla mnie niezbywalnym obowiązkiem, to jedyny znak wdzięczności o jaki prosi mnie Jezus w zamian za swoją nieskończoną łaskę.
(Autobiografia, 1925 r. [fragm.], bł. Maria od św. Cecylii Rzymskiej (wł. Dina Bélanger)
(1 głosów, średnio: 1,00 na 1) 
Loading...Jakże różne są drogi, którymi Pan prowadzi dusze! W życiu świętych dostrzegamy, że wielu nie pozostawiło po sobie nawet najmniejszej pamiątki, żadnego pisma. Inni, jak święta nasza Matka Teresa, przeciwnie, wzbogacili Kościół swymi wzniosłymi objawieniami, nie lękając się wyjawiać tajemnic Króla, aby tylko dusze lepiej Go poznały i mocniej ukochały. Którzy z tych świętych są milsi Dobremu Bogu? Mnie się zdaje (…), że zarówno jedni, jak i drudzy, ponieważ wszyscy oni postępowali pod działaniem Ducha Świętego, a Pan rzekł: Szczęśliwy sprawiedliwy, bo pozyska dobro (por. Iz 3, 10)
(Rękopis C, 2r [fragm.], św. Teresa od Dzieciątka Jezus).
(Polub jako pierwszy) Loading...
Przez zachwycenia, objawienia nie idziemy zwykle do Boga, nie obcujemy z Nim. Najczęściej zbliżamy się do Niego, jak powiada św. Matka nasza Teresa [od Jezusa], przez Jego przyjaciół (Droga Doskonałości, 7,4), a święci są przyjaciółmi Boga; podnosili się oni tu na ziemi przez wiarę ku niebu, trzymali się ręki Bożej przez ufność i kochali Go nie tylko siłą uczucia, ile siłą uczynków, pełniąc Jego wolę, objawioną sobie w przykazaniach Boskich, w prawach Kościoła i obowiązkach własnego stanu.
Z tymi przyjaciółmi Boga bliżej nam do Boga niż przez nasze własne wzloty, bo oni, jak Rafał Tobiasza (por. Tb 4 n.), prowadzą nas przez to życie drogą przez siebie już doświadczoną: znają niebezpieczeństwa, podają lekarstwa, niweczą siłę szatana czyhającego na naszą zgubę, pomnażają w nas majątek dóbr Boskich, to jest wiary, ufności i każą nam nie bawić się miłością, lecz pełnić miłość Boga i bliźniego okazaniem uczynku.
Przy boku tych świętych widzimy słabość naszą, lecz czujemy także moc i skuteczność łaski, zachęcając się widokiem naszych przyjaciół nam pokrewnych i rodem, i stanem i skłonnościami natury. Mogli oni, możemy i my! Takie obcowanie ze świętymi podnosi nas do Boga, łączy nas z Nim i sprawia, że nasze obcowanie jest ciałem wprawdzie na tej brudnej ziemi, lecz duchem jest w niebie.
(Współżycie nasze ze świętymi, Głos Karmelu 1931 [fragm.], Anzelm od św. Andrzeja Corsini)
(Polub jako pierwszy) Loading...[Święci] kochają nas jak bracia mający tego samego Ojca i zachowują dla nas współczucie. Widząc naszą obecną sytuację i pamiętając, że kiedyś była ona również ich, dostrzegają w nas osoby, które – jak i oni sami – powinny przyczynić się do chwały Chrystusa. Jakiej radości muszą doświadczać, gdy znajdują dusze, które przyłączą się do nich w wychwalaniu Boga.
(Myśli, Jean Jacques Olier)
(Polub jako pierwszy) Loading...
Święci są to wybrani słudzy Pana Boga, którzy za Jego łaską a swoją pracą wzbili się tu na ziemi na wysoki szczebel doskonałości, w Niebie zaś posiedli za to koronę nieśmiertelności. Teraz cieszą się oni widzeniem Boga, zanurzają się w oceanie Jego światła i miłości, i wielbią Jego Majestat wołając, jak mówi św. Jan w księdze Objawienia, głosem wielkim: Zbawienie Bogu naszemu, który siedzi na stolicy, i Barankowi. Ponieważ tedy Bóg sam ich wyniósł i w nich własne dary ukoronował, toż słuszne, aby każdy chrześcijanin, każdy zwłaszcza kapłan, oddawał im cześć należną, bo w nich czci Boga samego.
A jak tę cześć objawiać? Oto modlić się do Świętych Pańskich, odmawiając czy to Litanię, czy krótką jaką modlitwę, czy tylko ten Akt strzelisty: „Wszyscy Święci i Święte Boże, orędujcie za nami”. Czcić przy tym ich obrazy i zdobić nimi ściany swego mieszkania. Czcić ich relikwie, a w nich resztki świątyni żywej, w której niegdyś mieszkał Duch Św. i Arki Pańskiej, w której tylekroć spoczywał spoczywał Najświętszy Sakrament. Święty Karol Boromeusz miał relikwie nie tylko w kaplicy, ale i na piersiach; toż samo św. Franciszek Salezy nosił ciągle na sobie pasek, pozostały po św. Franciszku z Pauli. Wreszcie rozszerzać wedle sił cześć Świętych, a przede wszystkim ich Królowej i Patronów narodu. Tak czynili Święci: św. Jan Chryzostom np. krzewił cześć św. Pawła, św. Leon W[ielki] cześć św. Piotra, św. Bonawentura cześć św. Franciszka z Asyżu itd. Czy i ja tak czynię?
Święci są również pośrednikami naszymi u Boga. Jako książęta Dworu niebieskiego mają oni łatwy przystęp do nieśmiertelnego Króla wieków, a jako starsi bracia nasi przedstawiają tam nasze nędze i potrzeby, które poznają z Objawienia Bożego, czyli, jak mówi św. Grzegorz, „widzą w Bogu niby w zwierciadle wielkim”. (…)
Święci są wreszcie przewodnikami i wzorami naszymi. Jako wierni naśladowcy Chrystusa, przyświecają oni jasnym blaskiem cnót, choć ten blask nie u wszystkich i nie co do każdej cnoty jest jednakowy. Zarazem jako zwycięzcy nad ciałem, światem i czartem, zachęcają nas do walki i wabią pod swoją chorągiew.Toż słuszne, by każdy kapłan przypatrywał się tym bojownikom sławnym i wstępował w ich ślady. W tym celu niech czytuje żywoty Świętych, zwłaszcza żywoty świętych kapłanów. Niech zwyczajem istniejącym po niektórych klasztorach, wybiera sobie co miesiąc jakiegoś Świętego na przewodnika. Niech wreszcie ma szczególnych Patronów, którzy by byli jego opiekunami i wzorami w życiu duchowym, jak np.:
św. Józefa, jako wzór bogomyślności
św. Jana Apostoła, jako wzór czystości
św. Piotra, jako wzór wiary
św. Pawła, jako wzór gorliwości o chwałę Bożą
św. Ignacego Loyolę, jako wzór gorliwości o zbawienie dusz
św. Franciszka Ksawerego, jako wzór gorliwości o nawrócenie niewiernych
św. Karola Boromeusza, jako wzór gorliwości o utrzymanie karności kościelnej
św. Teresę, jako wzór gorliwości o odnowienie życia zakonnego
bł. Małgorzatę Marię, jako wzór nabożeństwa do Serca Jezusowego
św. Paschalisa, jako wzór nabożeństwa do Najświętszego Sakramentu
św. Bernarda, jako wzór nabożeństwa do Najświętszej Panny
św. Jozafata, jako wzór męstwa
św. Jana od Krzyża, jako wzór miłości krzyża
św. Stanisława Kostkę, jako wzór niewinności
św. Augustyna, jako wzór prawdziwego nawrócenia
św. Franciszka z Asyżu, jako wzór ubóstwa i pokory
św. Piotra z Alkantary, jako wzór umartwienia
św. Franciszka Salezego, jako wzór dobroci i łagodności
św. Jana Bożego, jako wzór poświęcenia się dla chorych
św. Wincentego à Paulo, jako wzór poświęcenia się dla prostaczków i dla zbrodniarzy
św. Jana Kantego, jako wzór miłosierdzia
św. Alfonsa Liguori, jako wzór pracowitości
św. Jana Chryzostoma, jako wzór na kazalnicy
św. Filipa Nereusza, jako wzór w konfesjonale itd.
Na tych i innych Świętych niech patrzy bacznie okiem ducha i poleca się im z ufnością.
O wy gwiazdy Boże, na niebie Kościoła jaśniejące, przyświecajcie i mnie w tej trudnej wędrówce życia! Żołnierze Chrystusowi, wiekuistą pieśń tryumfu śpiewający, wspierajcie mnie w tej ciężkiej walce, abym spełnił również rozkaz Pański: Bądźcie świętymi, bom Ja święty jest i osiągnął kiedyś koronę.
(Rozmyślania o życiu kapłańskim czyli ascetyka kapłańska, cz. 1. [fragm.], św. Józef Sebastian Pelczar)
(Polub jako pierwszy) Loading...Panie, Ty jesteś lekarzem, ja chorym: Ty jesteś miłosierny, ja jestem nędznikiem. Zbliżmy się do Boga i Jego świętych, tak jak żebrak zbliża się do wrót pałacu. Nie dostrzeżemy dobroczyńcy, ale możemy być pewni, że zostaniemy wysłuchani.
(Zapiski codzienne, z. I, 30 stycznia 1868 r., sł. Boży Leon Dehon)
(Polub jako pierwszy) Loading...