Pewnego zimowego dnia, gdy bł. Anna Maria Taigi – w towarzystwie ks. Natali – przechodziła obok jednego z rzymskich kościołów, zauważyła na ulicy młodego, prawie już nagiego mężczyznę, z wychudzoną twarzą i zapadniętymi oczami. Płakał z zimna i głodu. Pokryty nieczystościami, wyglądał jak cień człowieka. Przechodnie omijali go wielkim łukiem, niczym kogoś dotkniętego zarazą. Anna podbiegła do niego, wzięła go za rękę i zaprowadziła do swojego domu; ogrzała, umyła i dała czyste ubranie; nakarmiła. Po tym, jak przywróciła go do normalnego stanu, obdarowała jałmużną i pożegnała pośród tysięcznych oznak szacunku, tak że, nie będąc w stanie wykrztusić z siebie słowa, młodzieniec odszedł z płaczem.
Innym razem, będąc niedaleko rzymskiego kościoła Santa Maria della Consolazione, natknęła się na ubogą kobietę, która leżała rozciągnięta na drodze. Z jej ust wydobywała się piana. Przechodziła właśnie atak padaczki. Mijający ją przechodnie stronili od tego widoku odwracając głowy. Anna podeszła do chorej, wytarła jej ślinę, pomogła się podnieść po czym poszła do pobliskiego sklepu kupić dla niej orzeźwiający napój. Okazane miłosierdzie jest zaraźliwe. Wielu ludzi przystanęło, ktoś zainicjował dobrowolną zbiórkę, z której dochód przekazano ubogiej kobiecie. Anna dyskretnie usunęła się z tłumu i weszła do kościoła. Wpadła w ekstazę pośród której usłyszała głos Jezusa: – „Dziękuję ci, córko moja, za troskę, którą Mi okazałaś”.
(Polub jako pierwszy) 
Loading...
(1 głosów, średnio: 1,00 na 1) 
W ostatnie dni karnawału, kiedy odprawiałam godzinę świętą, ujrzałam Pana Jezusa, jak cierpiał biczowanie. O, niepojęta to katusza. – Jak strasznie Jezus ucierpiał przy biczowaniu. O biedni grzesznicy, jak wy się spotkacie w dzień sądu z tym Jezusem, którego teraz tak katujecie? Krew Jego płynęła na ziemię, a w niektórych miejscach ciało zaczęło odpadać. I widziałam na plecach parę kości Jego obnażonych z ciała… Jezus cichy wydawał jęki i westchnienie.