Święci i błogosławieni, mistycy, świadkowie wiary
Boże mój, który prowadzisz ludzi powierzających się Tobie do niebieskiego Jeruzalem, zwracam się do Twej Boskiej Opatrzności, dla Niej całkowicie wyrzekam się siebie, odrzucam moje skłonności, moje chęci i własną wolę, by ślepo postępować za Twoją.
(Polub jako pierwszy) 
Loading...Musimy Mu zaufać i kochać Go, wierzyć w Niego, pracować dla Niego. Jeśli będziemy się modlić, otrzymamy odpowiedzi na wszystkie pytania, które nas dręczą.
(Polub jako pierwszy) Loading...Upominał mnie Pan Jezus, że gdy będę się zajmowała różnymi rzeczami choćby to były rzeczy same w sobie dobre, to nie będzie mnie udzielał tak wielkiej znajomości siebie. I tak to zrozumiałam, żeby niewiele się czym zajmować choćby na pozór dobrym, ale więcej zajmować się zatopieniem w Bogu i ustawicznie przepraszała za grzechy swoje i drugich.
(Dziennik, bł. Aniela Salawa)
(2 głosów, średnio: 1,00 na 1) Loading...
Mam ustawiczne wyrzuty sumienia za to, że nie idę za pociągiem Bożym tak, jak w duszy rozumiem, że nie jestem tak doskonale milcząca o swoich cierpieniach, jak mnie Pan Jezus uczy. A czynię to często z pozornej konieczności.
(Dziennik, Aniela Salawa)
(1 głosów, średnio: 1,00 na 1) Loading...
Pewien Król żalił się na łożu śmierci: – Oto muszę opuścić moje królestwo i udać się do kraju, gdzie nikogo nie znam!
Mówił tak dlatego, że za życia nigdy nie myślał o szczęściu niebieskim. Powinniśmy już teraz zjednywać sobie przyjaciół w niebie, żeby po śmierci móc się z nimi spotkać, a wtenczas jak ów król, nie będziemy się bali, że nikogo w niebie nie znamy.
(Zapiski z Ars. Notatki naocznego świadka kazań, homilii i rozmów św. Jana Marii Vianneya)
(Polub jako pierwszy) Loading...
Wyznaję teraz jeszcze w ogóle, że od lat 12, od odstąpienia mego od wiary świętej, całe moje życie było we mnie przytłumianiem, wyniszczaniem dobrego, krzewieniem we mnie złego. Ciągle wzrastał egoizm umysłowy i cielesny; [miejsce] prawdziwej miłości, doskonałości Boga i bliźniego, brała coraz większa pożądliwość ducha i ciała, coraz większy nieład w myślach i w czynach, coraz większe zamiłowanie w grzechach śmiertelnych:
Stąd nareszcie nadzwyczajna niedołężność, rozpacz obok ciągle wzrastającej pychy i cielesności. Życie to moje dwunastoletnie, pełne błędów i przewinień, podzielam tak:
Dzięki składam Bogu, że mimo tak licznych i ciężkich moich grzechów, kiedym był w złem zatwardziały, obok częstych okazji stawiał Bóg zewnątrz mnie przeszkody do spełnienia jeszcze liczniejszych grzechów, a kiedy we mnie obudzić raczył chęć do poprawy mimo mojej chęci trwania w złych nałogach, gwałtem mnie z nich przez niemożliwość ich wykonania odwodził. Przez całe moje życie dzięki Ci za to, Boże, składać powinienem.
(Dziennik, 6 grudnia 1834, Bogdan Jański)
—
(Polub jako pierwszy) Loading...