Skarby Kościoła

Święci i błogosławieni, mistycy, świadkowie wiary

Teresa od Dzieciątka Jezus (św.): Jakże potężna jest Modlitwa!

by Zostaw komentarz

Jakże potężna jest zatem Modlitwa! rzekłbyś: królowa, mająca w każdej chwili dostęp do króla i mogąca otrzymać wszystko, o co poprosi (por. Est 5). Aby zostać wysłuchanym, nie trzeba wcale szukać w książkach pięknych formuł na daną okoliczność; gdyby tak było…. to cóż, jestem godna pożałowania!… Poza Boskim Oficjum, którego nie jestem godna odmawiać, nie mam siły, by szukać pięknych modlitw po książkach, jest ich tyle, że boli głowa!.. przy tym jedna piękniejsza od drugiej…….. Nie jestem zaś w stanie odmawiać ich wszystkich. A nie wiedząc, którą wybrać, postępuję jak dzieci, nie umiejące jeszcze czytać: mówię do Dobrego Boga po prostu o tym, o czym chcę Mu powiedzieć, bez pięknych słów, a On mnie zawsze rozumie…..

Dla mnie modlitwa to poryw serca, to proste spojrzenie ku Niebu, to okrzyk wdzięczności i miłości, tak w doświadczeniu jak i w radości, słowem: to coś wielkiego, nadprzyrodzonego, co powiększa mą duszę i jednoczy mnie z Jezusem.

Nie chciałabym jednak, Matko umiłowana, byś mniemała, że bez skupienia odmawiam wspólne modlitwy, czy to w chórze, czy w ermitażu. Przeciwnie, kocham je bardzo, gdyż Jezus obiecał, że będzie pośród tych, którzy gromadzą się w Jego imię (por. Mt 10,20). Czuję wtedy, że żarliwość mych sióstr uzupełnia to, czego brakuje mnie.

(Rękopis C [fragm.], św. Teresa od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza)

Polubienie (Polub jako pierwszy)
Loading...

Damian de Veuster (bł.): Moją pociechę znajduję w jednym jedynym towarszyszu, który nigdy mnie nie opuści

by Zostaw komentarz

Moją pociechę znajduję w jednym jedynym towarzyszu, który nigdy mnie nie opuści, to jest, w naszym Boskim Zbawicielu w Najświętszej Eucharystii…

To u stóp ołtarza odnajdujemy siłę potrzebną w tym naszym odosobnieniu. Bez Najświętszego Sakramentu takie położenie jak moje byłoby nie do zniesienia. Jednak, mając Naszego Pana u boku, trwam zawsze w szczęściu i zadowoleniu…

Dla dusz, które pragną Mu się podobać, Jezus w Najświętszym Sakramencie jest najczulszym z przyjaciół. Jego dobroć wie, jak dostosować się do najmniejszego ze swoich stworzeń jak i do największego z nich. Nie obawiaj się więc, w waszych samotnych rozmowach, mówić Mu o swych nędzach, obawach, zmartwieniach, o tych, którzy są Ci drodzy, o swoich zamiarach i nadziejach. Czyń to z zaufaniem i otwartym sercem.

Polubienie (1 głosów, średnio: 1,00 na 1)
Loading...

Jan Tauler: Bóg będzie podkładał swe ramiona pod nasze brzemię

by Zostaw komentarz

Kto nie chce znosić Boga teraz, w Jego sprawiedliwości i wyrokach, spotka bez wątpienia sprawiedliwość i wyroki Boga w wieczności. Inaczej być nie może, choćbyś tę rzecz rozpatrywał na wszystkie sposoby. Musisz się zaprzeć samego siebie i mężnie znosić cierpienia, a wtedy Bóg będzie nas naprawdę nosił we wszystkim, we wszystkich ciężarach i brzemionach. Bóg będzie podkładał swe ramiona pod nasze brzemię. I będzie pomagał nam nieść nasze cierpienie. Znoście je z miłości do Niego, bo gdy cierpimy w prawdziwym się Jemu poddaniu – nie ma już cierpienia, nic dla nas nie jest nieznośne. Jeśli wcale nie potrafimy cierpieć i niczego nie możemy uczynić, to dlatego że jesteśmy teraz bez Boga, zdani na własną słabość.

Niech nam Bóg dopomoże, byśmy wszyscy z godnością nosili to jarzmo Boże. Amen.

(Kazanie na dwunastą niedzielę po uroczystości Trójcy Świętej [fragm.], Jan Tauler)

Polubienie (1 głosów, średnio: 1,00 na 1)
Loading...

Wincenty Ferreriusz (św.): O dobrowolnym ubóstwie

by Zostaw komentarz

Miłować ubóstwo

Przede wszystkim niezbędnym jest, by sługa Boży gardził wszelkimi ziemskimi dobrami, uważając je za nieczystości i nie przyjmował nic ponad to, czego wymaga ścisła konieczność. Niech zredukuje swoje potrzeby do minimum i przez miłość ubóstwa znosi również pewne związane z nim niedogodności, ponieważ, jak zauważa pewien pobożny autor: „zasługujące nie jest samo bycie biednym, ale kiedy ten kto jest ubogi miłuje ubóstwo i znosi dobrowolnie i radośnie wszelkie braki, ze względu na miłość Chrystusa”.

Fałszywe ubóstwo

Na nieszczęście, jakże liczni są ci, którzy ubogimi są tylko z nazwy! a chlubią się z bycia ubogimi jedynie pod warunkiem, że niczego nie będzie im brakować. Pragną uchodzić za przyjaciół ubóstwa, ale unikają z całej mocy nieodłącznych jego kompanów i przyjaciół: głodu, pragnienia, wzgardy i upokorzeń. Nie tego uczył nas swoimi słowami i swoim przykładem nasz Ojciec, św. Dominik, ani Ten, który będąc bogatym, dla nas stał się ubogim (2 Kor 8,9), ani Apostołowie.

Reguły praktyczne

Nie prosić nikogo o nic, poza przypadkiem konieczności. Nie przyjmuj podarków, które będą ci ofiarować, a o które nie prosiłeś, chyba że w tym celu, by rozdzielić je później między ubogich. Postępując w ten sposób zbudujesz wielce zarówno tych, którym odmówisz przyjęcia daru, jak i tych, którzy usłyszą o twojej odmowie. Tym sposobem, z większą jeszcze łatwością, doprowadzisz ich do wzgardzenia światem i niesienia ulgi ubogim.

Przez to co konieczne rozumiej to, czego potrzebujesz w danej chwili: jakiś skromny posiłek, proste ubrania i niedrogie obuwie (bez troski o zabezpieczanie przyszłości). Posiadania książek nie zaliczam do konieczności. Ileż to razy książki służą za pretekst dla chciwości! Zadowalaj się tymi, które znajdują się w posiadaniu wspólnoty, jak i tymi, które będziesz mógł pożyczyć. Chcesz poznać jasno skutek moich rad? Rozpocznij więc praktykowanie ich z pokornym sercem. Wyłącznie rozprawiając o nich z dumą niczego nie pojmiesz. Ponieważ Jezus Chrystus, Mistrz pokory, objawia pokornym prawdę, którą zakrywa przed wyniosłymi.

Osadź w ten sposób ubóstwo u podstaw twojego życia duchowego: taki jest bowiem fundament położony przez samego Jezusa Chrystusa, który rozpoczął Swoje Kazanie na Górze tymi słowami: Błogosławieni ubodzy w duchu! (Mt 5,3; por. Łk 6,20)

(Traktat o życiu duchowym [łac. Tractatus de Vita Spirituali, fragm.], św. Wincenty Ferreriusz)

Polubienie (1 głosów, średnio: 1,00 na 1)
Loading...

Benedykt XVI: „Czy ty wierzysz w Syna Człowieczego?” „Wierzę, Panie!”

by Zostaw komentarz

„Niedziela niewidomego od urodzenia” ukazuje Chrystusa jako światłość świata. Ewangelia stawia każdemu z nas pytanie: „Czy ty wierzysz w Syna Człowieczego?” „Wierzę, Panie!” (J 9,35.38), stwierdza z radością niewidomy od urodzenia, stając się głosem każdego wierzącego. Cud uzdrowienia jest znakiem, że Chrystus, razem ze wzrokiem, pragnie otworzyć nasze spojrzenie wewnętrzne, aby nasza wiara stawała się coraz głębsza i abyśmy mogli rozpoznać w Nim naszego jedynego Zbawiciela. On rozświetla wszystkie ciemności życia i prowadzi człowieka do życia jako „syn światłości”.

(Orędzie na Wielki Post 2011 [fragm.], Benedykt XVI)

Polubienie (1 głosów, średnio: 1,00 na 1)
Loading...

Polikarp ze Smyrny (św.): Abyście byli w Nim doskonali

by Zostaw komentarz

Bóg zaś i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, jak też On sam, wieczny Apostoł, Syn Boży, Jezus Chrystus, niech buduje was w wierze, w prawdzie, we wszelkiej łagodności, w cierpliwości i umiejętności czekania, w wytrwałości i czystości. Niech da wam On udział w dziedzictwie świętych swoich, a razem z wami i nam i wszystkim ludziom, jacy tylko żyjąc pod niebem uwierzą w Pana naszego Jezusa Chrystusa i Jego Ojca, który wskrzesił Go z martwych.

Módlcie się za wszystkich świętych. Módlcie się także za cesarzy, za możnych, za władców, za tych, co was prześladują i nienawidzą, i za nieprzyjaciół Krzyża, aby owoce wasze były widoczne dla wszystkich, a wy abyście byli w Nim doskonali.

(List do Filipian [fragm.], św. Polikarp)

Polubienie (1 głosów, średnio: 1,00 na 1)
Loading...