Droga pani, zawierzenie oddaje nas Bogu. Jeszcze jestem bardzo młoda, ale wydaje mi się, że kilka razy bardzo cierpiałam. Och wtedy, kiedy wszystko się gmatwało, kiedy teraźniejszość była bardzo bolesna, a przyszłość jawiła mi się jeszcze ciemniejsza, zamykałam oczy i jak dziecko powierzałam się ramionom Ojca, który jest w niebie.
Zbyt mocno patrzymy na siebie. Chcielibyśmy wszystko sami widzieć i zrozumieć, a nie mamy dosyć zaufania do Tego, który nas otacza swoją miłością. Nie trzeba zatrzymywać się przed Krzyżem i patrzeć na niego samego, lecz skupiając się na nim w światłach wiary, trzeba się znosić wyżej i myśleć, że jest on narzędziem, które jest posłuszne Miłości Bożej. Potrzeba tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona.
Tę najlepszą cząstkę, która zdaje się być moim przywilejem w umiłowanej samotni Karmelu, Pan Bóg daje każdej duszy ochrzczonej. Droga pani. On ją pani daje wśród trosk i niepokojów macierzyńskich. Proszę wierzyć, że całą Jego wola jest, aby coraz bardziej wprowadzać panią w siebie. Niech pani Mu się odda ze wszystkimi zmartwieniami…
(List do Pani de Sourdon 1902 r. 157 [fragm.], bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej)
(Polub jako pierwszy) 
Loading...
Ty znasz, Maryjo, co me serce marzy!
Bądźmy w walkach Kościoła prawdziwymi dziećmi Zakonu Serafickiego: mocne, spokojne, ciche; gdyż wiemy, że nasza matka Kościół nie może być zniszczona, a nasza troska o Nią to jej bogactwo. Pokorne córki św. Franciszka, nasza rola w tej walce nie powinna być głośna – powinniśmy być nieustanną modlitwą… modlitwą zjednoczoną z nieustanną ofiarą, która tam, gdzie zaprowadzi nas Boża Opatrzność, czyni nas pokornymi pomocnikami misjonarzy.