Święci i błogosławieni, mistycy, świadkowie wiary
Gołąb, oznaczający dar Ducha Świętego, przybywa do arki twojego serca — do ciebie należy natomiast wyciągnąć rękę miłości by go pochwycić. Zastanów się dobrze, czy wszystko w tobie jest gotowe na przyjęcie łaski i postaraj się usunąć każdą przeszkodę na tej drodze — zabezpieczając swoje serce i kierując zawsze swoje oczy ku ziemi, by poznać swoją małość i nie być rozproszonym.
(Trzecie abecadło duchowe, Franciszek de Osuna)
(2 głosów, średnio: 1,00 na 1) 
Loading...Święta Katarzyna z Genui starała się zawsze zachowywać następujące trzy reguły:
Nigdy nie mów: chcę lub nie chcę;
Nigdy nie mów mój, lecz zawsze nasz;
Nigdy się nie usprawiedliwiaj, lecz bądź zawsze gotowa oskarżyć siebie.
(1 głosów, średnio: 1,00 na 1) Loading...Jego Majestat wie lepiej, co jest dla nas odpowiednie [niż my sami]. Nie ma powodu, aby doradzać Mu, co powinien nam dać, gdyż z całą słusznością może nam odpowiedzieć, że nie wiemy, o co prosimy (Mt 20,22)
(Zamek wewnętrzny, 2M 1,7-8, św. Teresa od Jezusa)
(1 głosów, średnio: 1,00 na 1) Loading...Jeśli dusza pozostaje [wielce] zgodna z wolą Boga, to w jaki sposób może ona zostać oszukana, skoro w niczym nie chce czynić swojej [własnej woli]?
Jeśli ta dusza [rzeczywiście] pozostaje nieustannie wczepiona w wolę Boga, to jest oczywiste, że nie zagubi się. Jednak przychodzi demon z wielce wyrafinowanymi sposobami i pod pozorem dobra powoli, w drobnych rzeczach, podważa [to wczepienie duszy w wolę Boga], coraz bardziej wplątując ją w pewne [sprawy], które on wmawia jej, że nie są złe. I tak stopniowo, zaciemniając jej rozum i czyniąc letnią wolę, powoduje w niej wzrost miłości własnej, aż do tego stopnia, że [przechodząc] od jednej [sprawy] do drugiej, oddala [duszę] coraz bardziej od woli Boga, a przybliża ją do swojej własnej [woli].
(Zamek wewnętrzny, 5M 4,7-8)
(Polub jako pierwszy) Loading...
Wszystkie widzenia, objawienia, niebiańskie odczucia i cokolwiek w tym rodzaju można jeszcze wymyślić, nie są warte nawet tyle co najmniejszy akt pokory. Pokora bowiem przynosi z sobą skutki miłości: nie ceni siebie samej, nie stara się o rzeczy nadzwyczajne, nie myśli źle o nikim, tylko o sobie samej. Nie widzi w sobie żadnego dobra, lecz widzi je u innych
(Droga na Górę Karmel, św. Jan od Krzyża)
(1 głosów, średnio: 1,00 na 1) Loading...Oskarżyć się trzeba o to, że nie kochało się bliźnich taką miłością, jaką chciałoby się być kochanym samemu. Taki jest bowiem nakaz Boży.
O niedostateczne niesienie pomocy bliźnim w ich potrzebach, choć byłoby to możliwe.
O zbyt małe współczucie w ich biedach i niedostateczną modlitwę błagalną w ich sprawach.
Gdy chodzi o klęski publiczne, dotyczące Kościoła, takie jak wojny, herezje itp. trzeba się oskarżyć, że nie brało się ich dostatecznie do serca i nie dosyć zanosiło się próśb do Boga w tej sprawie.
Kto ma przełożonych, niech się oskarży, że niedostatecznie ich słuchał i szanował. A kto ma dzieci, gospodynie, podwładnych — że ich nie pouczał, nie zaopatrywał w rzeczy potrzebne i nie dbał o nich w taki sposób, w jaki powinien to czynić.
Skoro penitent oskarży się o grzechy zaniedbania, potem może oskarżyć się o popełnione uczynkiem, przebiegając w myślach dziesięć przykazań i siedem grzechów głównych oraz wyznając to, co mu sumienie wyrzuca.
A jeśli chce to zrobić krócej, niech rozważa swoje myśli, słowa i uczynki i spowiada się z tego, w czym zgrzeszył i następnie powinien oskarżyć się o wielkie winy, dotyczące jego stanu i zawodu, a więc jeśli jest zakonnikiem — o grzechy przeciw trzem ślubom i regule; jeśli jest sędzią, lekarzem, handlowcem czy adwokatem itp. — o sprawy swego zawodu; jeśli jest rządzącym — podobnie.
Po zakończeniu oskarżania się niech powie: za wszystkie te winy i wszystkie inne popełnione myślą, mową i uczynkiem oskarżam się z głębi serca, wyznaję Bogu moją winę, moją winę, moją bardzo wielką winę i proszę cię, ojcze, o rozgrzeszenie i zadanie pokuty.
(1 głosów, średnio: 1,00 na 1) Loading...