Mój Boże! Kto osiągnie to Niebo na ziemi? Tylko dusza dobrej woli, która zapiera się siebie i bierze lekki czy ciężki Krzyż, który Pan dla niej wybrał i zesłał, bez opierania się mu: ta dusza, która nie zatrzymuje się na drodze doskonałości; która, o każdej porze, ufna i czysta, pozwala się nieść woli Bożej… ta która przeciwstawia się swojej wrażliwości i własnemu sądowi, wyrzekając się siebie… Ta, która w ramionach ślepego posłuszeństwa pozwala być przekształcaną w żyjący Krzyż; a ponad wszystko ta która kocha, ta która kocha, ta która kocha, zawsze wzrastając pośród cierpień, upokarniając się!…
(Pory duszy. Jesień, Sł. Boża Concepción Cabrera de Armida – Conchita)
(Polub jako pierwszy) 
Loading...
(1 głosów, średnio: 1,00 na 1)