Święci i błogosławieni, mistycy, świadkowie wiary
Żeby wykonać pewne postanowienia, trzeba mieć żelazną wolę, której ja, niestety, nie posiadam. Posiadam natomiast, nieszczęsny, wolę nawykłą, niestety, do ustępstw, a zatem potrzeba mi modlitw, ponieważ tylko modlitwą i przez modlitwę będę mógł otrzymać od Boga łaskę umocnienia mej woli.
(List do I. Massetti, 17.4.1925 r. [fragm.], bł. Pier Giorgio Frassati)
(1 głosów, średnio: 1,00 na 1) 
Loading...
W przypowieści o mądrych i głupich pannach powiedziano, że gdy głupim zabrakło oliwy, poszły kupić na targu (por. Mt 25, 9-10). Kiedy jednak dokonały zakupu, drzwi domu weselnego były już zamknięte i nie mogły wejść do niego. Niektórzy mówią, że niedostatek oliwy u głupich panien oznacza brak doczesnych dobrych uczynków. Tłumaczenie to nie jest w pełni prawidłowe. Jakże one mogły nie mieć dobrych uczynków, gdy, chociaż są głupie, są zwane pannami? Przecież dziewictwo jest najwyższą cnotą, jako stan równy Aniołom, stan, który sam ze siebie mógłby zastąpić wszystkie inne cnoty. Ja, ubogi, myślę, że brakowało im właśnie łaski Najświętszego Ducha Bożego. Praktykując cnoty, panny owe z powodu duchowego niezrozumienia zakładały, że w tym zawiera się dzieło chrześcijańskie, żeby praktykować te cnoty. Praktykujemy cnoty, wykonujemy dzieło Boże – uważały panny – ale nie zastanawiały się, czy zdobyły łaskę Ducha Świętego, czy też nie. O życiu polegającym jedynie na praktykowaniu cnót, bez dokładnego zbadania, czy przynoszą one, i ile przynoszą , łaski Ducha Bożego, powiedziano w księgach Ojców: Inna jest droga, która wydaje się na początku pełną łaski, ale jej koniec to dno otchłani (por Prz 14,12).
Antoni Wielki w swych listach do mnichów mówi właśnie o takich „pannach”: wielu mnichów i dziewic nie ma żadnego pojęcia o różnych rodzajach woli działającej w człowieku i nie wiedzą, że w nas działają trzy rodzaje woli: pierwsza, to wola Boża, wszystko czyniąca i wszystko zbawiająca; druga, to nasza własna, ludzka wola, jeśli nie zgubna, to i nie zbawiająca; trzecia, to wola szatańska, całkowicie zgubna. Oto ta trzecia wroga wola namawia człowieka, aby nie spełniał żadnych dobrych uczynków albo też spełniał je dla własnej chwały bądź dla jakiegoś dobra, ale nie dla Chrystusa. Druga, nasza własna wola, poucza nas, aby czynić wszystko ku zaspokojeniu naszych zachcianek, ale też, zgodnie z pouczeniem wroga, aby czynić dobro dla dobra, bez zwracania uwagi na łaskę, która ono zdobywa. Pierwsza natomiast wola, wola Boża i wszystko zbawiająca, na tym polega, aby czynić dobro jedynie celem osiągnięcia Ducha Świętego jako wiecznego i niezniszczalnego skarbu, którego w pełni i godnie nikt nie jest w stanie ocenić.
Właśnie zdobywanie Ducha Świętego jest nazwane „oliwą”, której zabrakło głupim pannom. Za to zostały one nazwane głupimi, gdyż zapomniały o koniecznym owocu cnoty, o łasce Ducha Świętego, bez której nie ma dla nikogo zbawienia i być nie może, gdyż każda dusza karmi się Świętym Duchem i wywyższa czystością, oświecona przez świętą tajemnicę jedności trynitarnej. Sam Duch Święty przychodzi zamieszkać w naszych duszach i to zamieszkanie w naszych duszach Ducha Świętego, Wszechwładnego, i współprzeżywanie w nas Jego jedności trynitarnej z naszym duchem jest możliwe tylko dzięki naszemu usilnemu wysiłkowi zdobywania Ducha Świętego, co powoduje przygotowanie w duszy i ciele naszym tronu dla Boskiego Wszechtwórczego współprzeżywania z duchem naszym, zgodnie z nieomylnym słowem Bożym: Zamieszkam w nich i będę chodził wśród nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem (Jer 24,7; por. J 14,23). Ta oto „oliwa” jest w lampach mądrych panien i dlatego ich lampy mogły jasno i długo płonąć, i panny te trzymając jasno płonące lampy mogły doczekać się Oblubieńca, który przyszedł o północy, i wejść z Nim do weselnego domu radości.
Głupie natomiast panny widząc, że gasną ich lampy, chociaż poszły na targ kupić oliwy, to jednak nie zdążyły wrócić na czas, gdyż drzwi domu były już zamknięte. Targowisko jest obrazem naszego życia, drzwi domu weselnego, zamknięte i nie dopuszczające Oblubieńca, to nasza ludzka śmierć; panny mądre i panny głupie to nasze dusze chrześcijańskie; oliwa to nie uczynki, ale wlewana przez nie do wnętrza naszej natury łaska Najświętszego Ducha Bożego, przemieniająca naszą naturę ze zniszczalnej w niezniszczalną, ze śmierci duchowej w życie duchowe, z ciemności w światłość, z pustyni naszej natury, do której pokusy przywiązane są jak bydło i zwierzęta, w świątynię Bożą, w jaśniejący pałac wiecznej radości w Chrystusie Jezusie, Panu naszym, Stwórcy i Zbawicielu oraz wiecznym Oblubieńcu naszych dusz. Jakże wielkie jest współczucie Boga dla naszej nędzy i dla naszego braku uwagi na Jego troskę o nas, gdyż sam Bóg mówi: Oto stoję u drzwi i kołaczę… (Ap 3,20), rozumiejąc pod słowami drzwi bieg naszego życia, jeszcze nie zamkniętego przez śmierć.
(Ogień Ducha Świętego [ fragm.], św. Serafin z Sarowa)
(1 głosów, średnio: 1,00 na 1) Loading...Kochany, z dnia na dzień czekam, że wreszcie się uzbroję w dobrą wolę, która mi da siłę do zakończenia ostatniego trudu, bo przecież teraz jestem już blisko zbierania tego, co posiałem. Ach, mijają dni, a ja, zamiast dostrzegać w sobie znaki poprawy, widzę, jak trwa we mnie Bestia, która w walce pokonuje Ducha. W modlitwach przyjaciół widzę jedyne potężne wsparcie, abym z mocą starał się znów o przezwyciężenie swojej zwierzęcości, dlatego też pokładam ufność szczególnie w twoich modlitwach.
(List do Marco Beltrama, Turyn, 15.06.1925 r. [fragm.], bł. Pier Giorgio Frassati)
(1 głosów, średnio: 1,00 na 1) Loading...Cała wiara wasza oparta jest na posłuszeństwie i przez posłuszeństwo okazujecie, że jesteście wierni. Dla wszystkich bez wyjątku Prawda moja ustanowiła przykazania prawa. Najważniejszym z nich jest: kochać Mnie nade wszystko, a bliźniego jak siebie samego. Ten przepis jest tak ściśle związany z wszystkimi innymi, że nie można przestrzegać jednego, nie przestrzegając wszystkich innych, ani zaniedbywać jednego bez uchybienia wszystkim(por. Mt 22, 37-40). Kto przestrzega pierwszego, przestrzega wszystkich. Jest wierny Mi i bliźniemu, kocha Mnie i trwa w miłości do mego stworzenia. Tym samym jest posłuszny, poddaje się przykazaniom prawa i stworzeniom dla Mnie, znosząc z pokorą i cierpliwością wszystkie cierpienia i obelgi ze strony bliźniego.
Posłuszeństwo to jest tak wzniosłe, że przez nie otrzymujecie łaskę, jak przez nieposłuszeństwo ściągacie na siebie śmierć (por. Rz 5,19). Lecz nie dość, aby mieszkało tylko w mym Słowie, wy też musicie go przestrzegać. Rzekłem ci już, że jest ono kluczem, który otworzył niebo, i klucz ten, Syn mój, powierzył rękom namiestnika swego. Namiestnik ten wkłada go w ręce każdego z was, gdy przyjmując chrzest, przyrzekacie wyrzec się diabła, świata, jego wspaniałości i rozkoszy. Przez tę obietnicę uległości każdy otrzymuje klucz posłuszeństwa, każdy posiada go na własny użytek, jest to jeden i ten sam klucz Słowa. Jeśli człowiek w świetle wiary, ręką miłości, nie otworzy tym kluczem bramy nieba, nie wstąpi doń nigdy, choć Słowo moje otworzyło już tę bramę. Stworzyłem was bez was, lecz nie zbawię was bez was.
Winniście nosić w ręce ten klucz; winniście kroczyć, nie siedzieć. Naprzód, drogą wskazaną przez mą Prawdę! Nuże, porzućcie rzeczy skończone, do których lgniecie sercem, jak czynią głupcy, którzy naśladują starego człowieka, pierwszego swego rodzica, i rzucają w błoto nieczystości klucz posłuszeństwa, spaczywszy go rdzą miłości własnej. Przyszło Słowo, mój Syn Jednorodzony, który wziął w rękę ten klucz posłuszeństwa, oczyścił go w ogniu Boskiej miłości, wydobył go z błota, by obmyć swą krwią, wyprostował go mieczem sprawiedliwości, gdy na kowadle swego ciała naprawiał nieprawości wasze. Wykuł go tak doskonale, że choćby człowiek uszkodził swój klucz własnowolnie, może naprawić go sam swą wolną wolą, z pomocą mej łaski, posługując się tymi samymi narzędziami.
O człowiecze, ślepcze nad ślepcami! Zepsuwszy ten klucz, nie zatroszczysz się nawet, aby go naprawić! Czy myślisz, że nieposłuszeństwo, które zamknęło niebo, otworzy ci je? Czy sądzisz, że pycha, która zeń została strącona, znajdzie doń dostęp? Czy mniemasz, że w podartej i brudnej szacie wpuszczą cię na gody weselne? Czy wierzysz, że siedząc związany pętami grzechu śmiertelnego, zdołasz tam dojść i bez klucza otworzyć bramę? Nie wyobrażaj sobie tego, bo zawiedziesz się. Musisz zerwać więzy, musisz dźwignąć się z grzechu śmiertelnego przez świętą spowiedź połączoną ze skruchą serca, z zadośćuczynieniem i obietnicą niegrzeszenia więcej. Zrzucisz wtedy brudne i szpetne odzienie, przywdziejesz szatę godową i pospieszysz w świetle wiary, z kluczem posłuszeństwa w ręku, otworzyć bramę. Przywiąż, przywiąż do tego klucza sznur samozaparcia, pogardy dla siebie i dla świata; przytrocz ten klucz do woli mojej, twego Stwórcy, z tej woli uczyń sobie pas i opasz się nim, abyś nie zgubił klucza (por. Iz 11,5).
Wiedz, córko moja, że wielu wzięło ten klucz posłuszeństwa, ujrzawszy w świetle wiary, iż bez niego nie mogą uniknąć potępienia wiecznego. Trzymają go jednak w ręce, bez pasa i bez sznura, na który ma być nawleczony. To znaczy, że nie oblekli się doskonale w chęć podobania się Mnie: podobają się jeszcze sobie samym; nie postarali się o sznur samozaparcia, nie chcąc by uważano ich za nic, przywiązują zbytnią wagę do pochwał ludzkich. Ci bliscy są postradania klucza, ledwo dotknie ich jakieś cierpienie lub udręczenie duchowe czy cielesne; często, gdy rozluźni się ręka świętego pragnienia, tracą go. Właściwie nie tracą go, lecz gubią, bo jeśli chcą, mogą go odnaleźć, póki żyją, lecz jeśli nie chcą, nie odnajdują go nigdy. Co wykazuje im, że go zgubili? Niecierpliwość, bo cierpliwość i posłuszeństwo są nierozdzielne. Kto nie jest cierpliwy, dowodzi tym samym, że posłuszeństwo nie mieszka w jego duszy.
(1 głosów, średnio: 1,00 na 1) Loading...
Jeżeli ze strony Boga cudem wszechmocności Jego i miłości jest wolna wola dana człowiekowi, to ze strony człowieka cudem miłości jest oddanie się jego Bogu za sprawą tejże wolnej woli … wtenczas Bóg w człowieku czynić zaczyna, a człowiek Mu daje wszystko czynić w sobie. On zaczyna wtedy stwarzać w człowieku świat
cały, świat nowy. Z jaką rozkoszą On w nim jedno po drugim stwarza, wszystko spełnia Swoją wolą, mnoży swoje dzieła, wlewa w niego swoje życie, Siebie samego!
O człowieku, gdybyś wiedział, co to jest wolną wolą oddać się Bogu przez miłość ze wszystkim i na wszystko. Już byś się nigdy nie pytał: „Dlaczego Pan Bóg stworzył człowieka? dlaczego mu dał wolną wolę?” Wtenczas byś dziękował tylko ze wszystkich sił swoich, że cię stworzył z miłości i na miłość, dziękował szczególnie za ten cud ostatni tejże miłości, że ci dał wolną wolę, którą możesz odpłacić za miłość miłością, i miłością najdoskonalszą dziękować, chwalić i kochać Boga miłość na wieki.
(Credo: chrześcijańskie prawdy wiary [fragm.], sł. Boży ks. Piotr Semenenko)
(Polub jako pierwszy) Loading...