Dlaczegóż by [mąż Boży] nie miał znać tajemnic Bożych, jeśli zachowywał Boże przykazania? Napisane jest przecież: Ten kto się łączy z Panem, jest z Nim jednym duchem (1 Kor 6,17). (…)
Święci, jeśli są rzeczywiście zjednoczeni z Bogiem, znają myśli Pana. Apostoł mówi również: Kto zaś z ludzi zna to, co ludzkie, jeśli nie duch który jest w człowieku? Podobnie i tego, co Boskie, nie zna nikt, tylko Duch Boży. A chcąc pokazać, że zna to, co Boskie, zaraz dodaje: Otóż myśmy nie otrzymali ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga. I mówi tam jeszcze: Czego ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, co przygotował Bóg tym, którzy Go miłują; nam zaś objawił przez Ducha swojego (1 Kor 2,11-12.9-10). (…)
Święci, jeśli są zjednoczeni z Bogiem, myśli Boże znają. Wszyscy bowiem, którzy oddali się Panu i za Nim idą, przez to oddanie właśnie są rzeczywiście z Panem, lecz zarazem obciążeni brzemieniem zniszczalnego ciała, jeszcze z Nim nie są. Znają więc tajemne wyroki Boże, bo są z Nim zjednoczeni; nie znają ich, bo są z dala. A ponieważ nie przeniknęli jeszcze tajemnic w sposób doskonały, stwierdzają, że wyroki Jego są niezbadane (por. Rz 11,33). Ale jednoczą się z Nim duchem a przez to zjednoczenie pojmują słowa Pisma Świętego i to sam Pan mówi im w ukryciu, dlatego też i znają to i mogą głosić. Tak więc nie znają spraw, o których Bóg milczy, znają natomiast te, o których im mówi.
Toteż i prorok Dawid powiedział wprawdzie: Głosiłem swoimi wargami wszystkie wyroki, lecz zaraz dodał ust Twoich (Ps 118,13), jakby chciał żeby wszyscy zrozumieli: Te tylko wyroki mogłem i poznać i głosić, któreś Ty mi wyjawił, te zaś, o których sam nic nie mówisz, są całkiem niedostępne naszym myślom. Prorok i Apostoł zgadzają się zatem ze sobą: niezbadane są wyroki Boże, lecz wargi ludzkie mogą głosić to, co wyjdzie z ust Jego, bo człowiek jest w stanie poznać wszystko, co Bóg mu objawi, nie przeniknie jednak nic z tego, co On ukrywa.
(Dialogi 16,3-9, św. Grzegorz Wielki)
(1 głosów, średnio: 1,00 na 1) 
Loading...
Należy ze spokojem znosić współżycie z ludźmi złymi tam, gdzie nie brak również i dobrych, którym godzi się pomóc. Jeśli jednak nie ma żadnej nadziei na owoce przynoszone przez pracę z dobrymi, nie zawsze warto przezwyciężać trudności, jakich źli przysparzają, zwłaszcza gdy nie trzeba daleko szukać, by znaleźć okazję pożyteczniejszej pracy dla Boga. (…)
(Polub jako pierwszy)