Skarby Kościoła

Święci i błogosławieni, mistycy, świadkowie wiary

św. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej

Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej (św.): Jutro jest świętej Magdaleny, tej do szaleństwa rozmiłowanej w Chrystusie

by Zostaw komentarz

Jutro jest świętej Magdaleny, tej do szaleństwa rozmiłowanej w Chrystusie, do której mam szczególne nabożeństwo. Miłujmy tak jak ona. Niech ona będzie naszym wzorem. Trwajmy przy Nim w milczeniu i skupieniu, zapominając o wszystkim zupełnie tak samo jako ona i widząc tylko jedyne nasze Wszystko, to jest Tego, któremu oddałyśmy wszystko.

Tak bardzo lubię te słowa, które ojciec Lacordaire kieruje do Marii Magdaleny: „Czego szukasz? Nie masz już niczego do szukania, Mario. Przecież znalazłaś już Tego, którego nie utracisz. Nie pytaj o Niego już nikogo na ziemi, nikogo w niebie, a tym bardziej Jego samego bardziej niż kogokolwiek. Albowiem On jest twoją duszą, a twoja dusza jest Nim. Na moment rozłączeni, połączyliście się znowu w tym miejscu, gdzie nie ma przestrzeni, nie ma zapory, nie ma cienia, nie ma niczego, co by było przeszkodą w zjednoczeniu i jedności. Jesteś jedno z Nim, jak On sobie tego życzył, jedno, jak tego oczekiwałaś, jedno, jak Bóg-Ojciec w swoim Synu, w głębi tej Istoty, w której przebywasz przez łaskę i w której będziesz mieszkać przez chwałę” (H. Lacordaire, Sainte Marie – Madeleine)…

Czy nie uważasz, moja siostrzyczko, że te słowa odnoszą się także po trochu do nas? Och, zdążajmy do tej „Jedności” dopełnionej w Nim! Z Bogiem! Bądźmy całe Jego! Ściskam cię.

(List do M. Gollot, 21.07.1901 r. [fragm.], bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej)

Polubienie (Polub jako pierwszy)
Loading...

Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej (św.): Zamykałam oczy i jak dziecko powierzałam się ramionom Ojca, który jest w niebie

by Zostaw komentarz

Droga pani, zawierzenie oddaje nas Bogu. Jeszcze jestem bardzo młoda, ale wydaje mi się, że kilka razy bardzo cierpiałam. Och wtedy, kiedy wszystko się gmatwało, kiedy teraźniejszość była bardzo bolesna, a przyszłość jawiła mi się jeszcze ciemniejsza, zamykałam oczy i jak dziecko powierzałam się ramionom Ojca, który jest w niebie.

Zbyt mocno patrzymy na siebie. Chcielibyśmy wszystko sami widzieć i zrozumieć, a nie mamy dosyć zaufania do Tego, który nas otacza swoją miłością. Nie trzeba zatrzymywać się przed Krzyżem i patrzeć na niego samego, lecz skupiając się na nim w światłach wiary, trzeba się znosić wyżej i myśleć, że jest on narzędziem, które jest posłuszne Miłości Bożej. Potrzeba tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona.

Tę najlepszą cząstkę, która zdaje się być moim przywilejem w umiłowanej samotni Karmelu, Pan Bóg daje każdej duszy ochrzczonej. Droga pani. On ją pani daje wśród trosk i niepokojów macierzyńskich. Proszę wierzyć, że całą Jego wola jest, aby coraz bardziej wprowadzać panią w siebie. Niech pani Mu się odda ze wszystkimi zmartwieniami…

(List do Pani de Sourdon 1902 r. 157 [fragm.], bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej)

Polubienie (Polub jako pierwszy)
Loading...

Teresa z Los Andes (św.): Czytam Elżbietę od Trójcy Świętej

by Zostaw komentarz

Czytam Elżbietę od Trójcy Świętej. Zachwyca mnie. Jej dusza podobna jest do mojej. Gdyby nawet nie została świętą, będę ją naśladować i będę świętą. Pragnę żyć z Jezusem w głębi mojej duszy. Chcę obronić Go przed Jego nieprzyjaciółmi. Pragnę żyć życiem nieba, jak to mówi Elżbieta, będąc uwielbieniem chwały:

  1. 1.Żyjąc boskim życiem. Kochając Boga czystą miłością. Dając siebie Jemu bez reszty.
  2. 2. Żyjąc w wewnętrznym zjednoczeniu z Oblubieńcem mojej duszy.
  3. Wypełniając wolę Bożą we wszystkim. W jaki sposób? W każdej chwili z radością spełniając swoje obowiązki. Nic nie może mnie zaniepokoić. Wszystko musi być pokojem, jak pokój zalewający aniołów w niebie.
  4. Żyjąc w milczeniu, aby Duch Święty wydobył ze mnie harmonijne dźwięki, a Ojciec wraz z Duchem Świętym kształtował we mnie obraz Słowa
  5. Cierpiąc, bowiem Chrystus cierpiał przez całe swoje życie i był uwielbieniem chwały swego Ojca. Będę cierpiała z radością za własne grzechy i za grzeszników.
  6. Żyjąc życiem wiary. Rozważając wszelkie sprawy z nadprzyrodzonego punktu widzenia. Odbijając Chrystusa jak w zwierciadle w naszych czynach.
  7. Żyjąc w stanie ciągłego dziękczynienia, tak aby nasze myśli, pragnienia i czyny były nieustannym dziękczynieniem.
  8. Żyjąc w ciągłej adoracji, podobnie jak aniołowie, powtarzając: “Święty, Święty”, itd. Nie mogąc jednak modlić się stale, powinniśmy, przed każdą czynnością, przynajmniej odnawiać intencję: w ten sposób będziemy uwielbieniem chwały i będziemy żyć życiem Nieba. Co więcej, musimy coraz bardziej rozpalać się żarliwością o chwałę Bożą.

(Dziennik 15.7.1917 r. [fragm.], św. Teresa z Los Andes)

Polubienie (2 głosów, średnio: 1,00 na 1)
Loading...

Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej (św., wł. Elżbieta Catez): Zapomnienie o sobie – jakie to proste

by Zostaw komentarz

Może trudne wydaje ci się zapomnienie o sobie. Gdybyś wiedziała, jakie to proste. Wyjawię ci moją tajemnicę. Myśl o Bogu, który zamieszkał w tobie i którego jesteś świątynią. To są słowa św. Pawła, możemy im dać wiarę. Powoli dusza przywyka do tego słodkiego towarzystwa pojmując, że nosi w sobie niebo, w którym Bóg miłości obrał sobie mieszkanie. Wówczas oddycha jakby atmosferą nieziemską. Powiedziałabym nawet, że ciałem tylko pozostaje na ziemi, duszą zaś przebywa już w Tym, który jest Nieporuszony. A oto metoda: rozważanie nędzy [– ono jednak] nie oczyści nas bez wpatrywania się w Tego, który jest samą czystością i świętością.

(List do A. 24.11.1905 r. [fragm.], bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej)

Polubienie (Polub jako pierwszy)
Loading...

Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej (św., wł. Elżbieta Catez): Pociągać dusze do skupienia wewnętrznego

by Zostaw komentarz

Wydaje mi się, że w niebie moim posłannictwem będzie pociągać dusze do skupienia wewnętrznego, pomagając im wyjść z siebie, aby przylgnąć do Boga poprzez bardzo prosty i pełen miłości odruch, oraz na strzeżeniu ich w tym wielkim milczeniu wewnętrznym, które pozwala Bogu i odcisnąć się w nich i przekształcić je w Niego samego.

(List 339, 28.10.1906 r. [fragm.], bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej)

Polubienie (Polub jako pierwszy)
Loading...

Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej (św.): Umiłowanie cierpienia

by Zostaw komentarz

Cierpienie pociąga mnie coraz bardziej. Pragnienie to prawie przewyższa tęsknotę za niebem, która przecież jest we mnie tak potężna. Jeszcze nigdy Bóg nie dał mi tak wielkiego zrozumienia, że boleść jest największą rękojmią miłości, jaką Bóg może dać stworzeniu. Za każdym nowym cierpieniem całuję krzyż Mistrza, szepcząc Mu: Dzięki, nie jestem godna. Myślę bowiem, że cierpienie było nieodłącznym Jego towarzyszem przez całe życie, a ja nie zasługuję, by Ojciec Niebieski i ze mną postępował podobnie.

Po tym poznać możemy, iż Bóg jest w nas i miłość Jego nami owładnęła, jeśli nie tylko z cierpliwością, lecz z wdzięcznością przyjmujemy przeciwności i cierpienia. By do tego dojść, trzeba wpatrywać się w Ukrzyżowanego z miłości. Taka kontemplacja, o ile jest prawdziwa, doprowadza niezawodnie do umiłowania cierpienia. Droga mamo! W świetle tryskającym z krzyża przyjmuj wszelkie doświadczenia, każdą przeciwność, każdą przykrość. W ten sposób podobamy się Bogu i postępujemy na drogach miłości. Podziękuj Mu za mnie, czuję się tak bardzo, bardzo szczęśliwa! Pragnęłabym udzielić nieco z mojego szczęścia tym, których kocham. Wyznaczam ci spotkanie w cieniu krzyża, by tam nauczyć się sztuki cierpienia.

(List do matki, 18 lipca 1906 r. [fragm.], bł. Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej)

Polubienie (Polub jako pierwszy)
Loading...