Wielkiego wzruszenia doznają ci, którzy udają się do Jerozolimy i nawiedzają grotę, gdzie, narodziło się Słowo Wcielone, pretroium, gdzie było biczowane, Kalwarię, gdzie zmarło i Grób, gdzie zostało pochowane. Ale o ileż większe powinno być w nas wzruszenie, gdy odwiedzamy ołtarz, na którym jest sam Jezus w Najświętszym Sakramencie? Czcigodny ojciec Jan z Avila mawiał, że wśród wszystkich sanktuariów, nie może się znaleźć wznioślejsze i bardziej świątobliwe niż kościół, gdzie znajduje się Jezus w Najświętszym Sakramencie. (…)
Krótko mówiąc, o Boże Miłości, Ty zechciałeś sprawić, by nasze serce i Twoje tworzyły jedno serce. A powiedział to sam Jezus: Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim (J6,57). Kto przystępuje do Komunii, trwa więc w Jezusie, a Jezus w nim. I w tym zjednoczeniu nie ma jedynie zwykłego uczucia, ale jest prawdziwa i rzeczywista więź. Tak jak dwie stopione świece — powiada św. Cyryl Aleksandryjski — łączą się z sobą, tak ten, kto przystępuje do Komunii, staje się jedno z Jezusem Chrystusem. (…)
Kiedy Jezus przychodzi do duszy ze świętą Komunią, wnosi w nią wszelkie dobro, wszelką łaskę, a zwłaszcza łaskę świętej wytrwałości. Taki jest główny skutek Najświętszego Sakramentu ołtarza: nakarmienie przyjmującej go duszy tym pokarmem życia, dając jej wielką siłę do postępowania na drodze do doskonałości i do stawiania oporu nieprzyjaciołom, którzy pragną naszej śmierci. Tak jak ziemski chleb podtrzymuje życie ciała, tak ten chleb niebieski podtrzymuje życie duszy, sprawiając, by wytrwała w łasce Boga. Toteż Święty Sobór Trydencki (Sesja XIII, rozdz. II) uczy, że Komunia jest lekarstwem, które nas uwalnia od grzechów powszednich i zachowuje nas od śmiertelnych.
(Polub jako pierwszy) 
Loading...
Moi bracia, bądźmy świętymi i miłujmy bardzo Pana Jezusa, bo On jest tego godzien. Kochajmy Boga, który umarł z miłości ku nam, ożywiajmy nieustannie wiarę, że na tej skalistej ziemi mamy pozostać tylko kilka dni, bo nas czeka cała wieczność. Toteż nie dla siebie, nie dla świata żyć mamy, lecz jedynie dla Boga, jedynie dla wieczności i na to, abyśmy się stali świętymi.
(1 głosów, średnio: 1,00 na 1) 