Skarby Kościoła

Święci i błogosławieni, mistycy, świadkowie wiary

pycha i pokora

Bogdan Jański (Sł. Boży): Wyznania

by Zostaw komentarz

Sł. Boży Bogdan JańskiWyznaję teraz jeszcze w ogóle, że od lat 12, od odstąpienia mego od wiary świętej, całe moje życie było we mnie przytłumianiem, wyniszczaniem dobrego, krzewieniem we mnie złego. Ciągle wzrastał egoizm umysłowy i cielesny; [miejsce] prawdziwej miłości, doskonałości Boga i bliźniego, brała coraz większa pożądliwość ducha i ciała, coraz większy nieład w myślach i w czynach, coraz większe zamiłowanie w grzechach śmiertelnych:

  1. Niesłychana zarozumiałość,
  2. Łakomstwo, martwienie się o dobra doczesne, zawiść, zazdrość, nieufność, wyniszczenie wszelkich uczuć towarzyskich, przyjacielskich,
  3. Nieczystość coraz bardziej rozkiełznana, rozbestwiona, opanowująca wszystkie inne władze,
  4. Zamiłowanie w cielesności, obżarstwo, pijaństwo,
  5. Porywczość, gniew,
  6. Lenistwo coraz większe.

Stąd nareszcie nadzwyczajna niedołężność, rozpacz obok ciągle wzrastającej pychy i cielesności. Życie to moje dwunastoletnie, pełne błędów i przewinień, podzielam tak:

  1. Pierwsze 5 lat. Coraz większe zepsucie, coraz większe powodzenie. W ostatnich dwóch latach apogeum pychy, przyznaję sobie misję nadzwyczajną.
  2. W następnych 7 latach. Poniżenie przez kobietę, coraz większa niedołężność i spodlenie. Nowa i ostatnia misja w saintsimonizmie(1), po niej jeszcze większa niedołężność i upodlenie.
  3. Nareszcie w ostatnich trzech latach. Powrót do wiary, ale zatrzymywany ustawicznie zakorzenionymi we mnie błędami i nałogami, szczególnie pychą i cielesnością.

Dzięki składam Bogu, że mimo tak licznych i ciężkich moich grzechów, kiedym był w złem zatwardziały, obok częstych okazji stawiał Bóg zewnątrz mnie przeszkody do spełnienia jeszcze liczniejszych grzechów, a kiedy we mnie obudzić raczył chęć do poprawy mimo mojej chęci trwania w złych nałogach, gwałtem mnie z nich przez niemożliwość ich wykonania odwodził. Przez całe moje życie dzięki Ci za to, Boże, składać powinienem.

(Dziennik, 6 grudnia 1834, Bogdan Jański)

—

1. saintsimonizm
[sęs-imonizm]; utopijna doktryna filozoficzno-społeczna Saint-Simona postulująca ustalenie nowej struktury społecznej, w której zniesione byłoby prawo dziedziczenia i obowiązywałaby zasada każdemu według zdolności (Słownik wyrazów obcych, PWN)

Polubienie (Polub jako pierwszy)
Loading...

Anna Maria Taigi (bł.): Pokora i rozkosz

by Zostaw komentarz

Musisz wiedzieć, że mówiąc do Ciebie sprawiam w tobie łagodność, pokój, skruchę i żal za grzechy, a ponad wszystko pokorę. Wiedz dobrze, moja córko, że nieistotne jak bardzo człowiek pragnie mnie kochać, jeśli nie wstąpi na prostą ścieżkę pokory, wciąż będzie się potykał.

Człowiek nosi w sobie kurz, który osiada naokoło jego serca; nazywa się on miłością własną… Człowiek jest pełen pychy i dumy, a Ja nie mam z nimi nic wspólnego. Tylko pokorni znajdują łaskę pod moim spojrzeniem. Ten kto pragnie kosztować Moich rozkoszy musi pogardzać światem i oczekiwać dla siebie od niego w zamian tego samego.

(Słowa skierowane przez Jezusa do bł. Anny Marii Taigi)

Polubienie (1 głosów, średnio: 1,00 na 1)
Loading...

Prawdziwe poznanie siebie

by Zostaw komentarz

Twoja niegodna Katarzyna, sługa i niewolnica sług Jezusa Chrystusa poleca się tobie i pisze do ciebie, pragnąc cię ujrzeć rozpaloną ogniem Ducha Świętego i ogarniętą płomieniem Jego miłości.

Pragnę tego, gdyż wiem, że miłość ta rozprasza wszelkie ciemności i oświeca jasnym światłem, usuwa wszelką niewiedzę i daje doskonałe poznanie. Człowiek napełniony Duchem Świętym, to znaczy rozpalony ogniem Bożej miłości, poznaje, że jest tym, który nie-jest, gdyż widzi w sobie to, co jest brakiem, czyli grzech. Przypisuje swemu Stwórcy wszelki byt i łaskę, każdy dar duchowy oraz materialny, uważając (i tak jest naprawdę) wszystko, co posiada, otrzymał i stale otrzymuje za łaskę, a nie zaległą zapłatę za jakąś przysługę wyświadczoną Bogu.

Czcigodna matko, takie oto jest prawdziwe poznanie, dzięki któremu człowiek zdobywa największe bogactwo, jakie istnieje, bowiem poznawszy, iż jest tym, który nie jest, zaczyna powoli odkrywać dobroć Boga. Takie poznanie rodzi głęboką pokorę, która jest jak woda posiadająca cudowne właściwości; zapewnia wiele łask, potrafi ugasić ogień pychy, a podsycić ogień Bożej miłości rozpalony przez poznanie dobroci Boga. Gdy zaś człowiek zobaczy jak niezmierna miłością kocha go Bóg, nie może nie pokochać. Warunkiem doskonałej miłości jest miłować to samo, co ukochany, a nienawidzić tego, czego on nienawidzi. Gdy zatem poznamy siebie i Bożą dobroć, to kochamy i nienawidzimy we właściwy sposób. Bez tego poznania nie możemy otrzymać Bożej łaski, bowiem człowiek nie znający siebie wpada w pychę i ulega wszelkim wadom.

Pycha zaślepia i zubaża duszę, czyni ją oschłą, gdyż pozbawia ją bogactwa łaski, wskutek czego człowiek nie potrafi panować ani nad sobą, ani nad innymi

(List do królowej Elżbiety [babki św. królowej Jadwigi], św. Katarzyna ze Sieny)

Polubienie (Polub jako pierwszy)
Loading...