posłuszeństwo

Franciszka Siedliska (bł.): Zbliżmy się do żłóbka Chrystusa Pana

29/12/2010 by admin Zostaw komentarz

Zbliżmy się wszystkie w jednej złączone miłości Serca Bożego, zbliżmy się do żłóbka Chrystusa Pana. Ale pamiętajmy na to, że aby usłyszeć głos Bożej Dzieciny i zrozumieć Ją trzeba być duszami modlitwy, duszami skupionymi, cichymi, żyjącymi Panem Bogiem. Trzeba mieć delikatne ucho, aby usłyszeć głos Boży, serce pełne dobrej woli, by przyjąć Jego święte nauki, a zarazem wielką potulność, wielką gotowość, aby spełnić wszystko, czego Boża Dziecina od nas żądać może, bo wszystko, czego pragnie dla nas Pan, pragnie z miłości, dla naszego szczęścia, dla naszego zbawienia.

(List do sióstr, 22.12.1891 r., bł. Franciszka Siedliska)

(Polub jako pierwszy)

Angela Truszkowska (bł.): Jestem przepełniona radością

22/11/2010 by admin Zostaw komentarz

Gdy weszłam za klauzurę, miałam w sobie więcej obaw niż zapału. Nie odczuwałam tej radości, jaka wprawiała w zachwyt inne siostry. Zgodziłam się na to życie chętnie i bez żadnej trudności, bo je wybrałam przez posłuszeństwo. Od tego czasu upłynął już cały miesiąc, a ten okres wydaje mi się tak krótki! Gdy się jest szczęśliwym, czas mija szybko. Tak jest i ze mną – dlatego tracę poczucie czasu.

Tak, Ojcze, mówię Ci to „tak”, jakby mnie zapytał sam Chrystus Pan. Doznaję takiego szczęścia, jakiego nigdy nie zaznałam ani w świecie, ani od czasu mego poświęcenia się Bogu. Nie potrafię sobie wytłumaczyć, skąd się to bierze, bo mój stan wewnętrzny, że tak powiem, nic się nie zmienił. Zawsze ta sama oschłość, to samo przygnębienie, ten sam smutek i uczucie tak wielkiego lęku, że mnie nieraz opuszczają siły fizyczne i doznaję gwałtownego bólu serca. A jednak, Ojcze, idąc tą drogą, jestem przepełniona radością…

Moja modlitwa jest zawsze jednako oschła, bez żadnej pociechy. Muszę się zmuszać do pójścia na modlitwę, a jednak ta modlitwa pociąga mnie z nieodpartą siłą. Spędzam w chórze nie tylko większą część dnia, ale także i nocy… Zdarza mi się powracać do celi dopiero koło 3-ciej nad ranem [o 4-tej był dzwonek na wstawanie – przyp. red.]. Co prawda, zdarza mi się czasem zdrzemnąć w kaplicy, ale myślę, że Bóg mi wybaczy to lenistwo… Z góry cieszę się jak dziecko na te nocne czuwania. Byłaby to dla mnie wielka przykrość, gdybym musiała z nich zrezygnować. To mnie trzyma przy życiu! Ojcze! Proszę mi ich nie odbierać… Ojciec dobrze wie, że wybrałam ten rodzaj życia nie z własnej woli, ale przez posłuszeństwo. Toteż uczynię wszystko, co mi Ojciec powie!

(List do o. Honorata Koźmińskiego, 11.1860 [fragm.], bł. Angela Truszkowska)

(Polub jako pierwszy)

Franciszek z Asyżu (św.): Prawdziwe posłuszeństwo

31/08/2010 by admin Zostaw komentarz

Tak, jak umiem, mówię ci o sprawach twej duszy, że to wszystko, co przeszkadza ci kochać Pana Boga i jakikolwiek [człowiek] czyniłby ci przeszkody albo bracia lub inni, także gdyby cię bili, to wszystko powinieneś uważać za łaskę. I tego właśnie pragnij, a nie czego innego. I to przez prawdziwe posłuszeństwo wobec Pana Boga i wobec mnie, bo wiem na pewno, że to jest prawdziwe posłuszeństwo.

I kochaj tych, którzy sprawiają ci te trudności. I nie żądaj od nich czego innego tylko tego, co Bóg ci da. I kochaj ich za to; i nie pragnij, aby byli lepszymi chrześcijanami. I niech to ma dla ciebie większą wartość niż życie w pustelni. I po tym chcę poznać, czy miłujesz Pana i mnie, sługę Jego i twego: jeżeli będziesz tak postępował, aby nie było takiego brata na świecie, który, gdyby zgrzeszył najciężej, a potem stanął przed tobą, żeby odszedł bez twego miłosierdzia, jeśli szukał miłosierdzia. A gdyby nie szukał miłosierdzia, to ty go zapytaj, czy nie pragnie przebaczenia. I choćby tysiąc razy potem zgrzeszył na twoich oczach, kochaj go bardziej niż mnie, abyś go pociągnął do Pana; i zawsze bądź miłosierny dla takich.

(List do ministra, św. Franciszek z Asyżu)

(1 głosów, średnio: 1,00 na 1)

Maria od Jezusa Ukrzyżowanego (bł.): Jeśli słyszałabym głos i Boga, i Kościoła, to wolałabym słowo Kościoła od słowa Boga

25/08/2010 by admin 1 komentarz

Drogi, umiłowany Ojcze,

w kopercie od Ciebie otrzymałam list od czcigodnego proboszcza z Saint Palais. Ponieważ nie potrafię pisać sama, wyjdzie na to samo, gdy odpowiem mu przez Ciebie. Możesz powiedzieć temu wspaniałemu księdzu, którego bardzo kocham w Bogu, że modlę się za niego i polecam się jego modlitwom. Modlę się również za jego dzieła.

Tak, jak już mówiłam ojcu Bordacharowi, uważam, że wszystko, o czym mi mówił, jest diabelskie, że jest to próba podszycia się pod Matkę Bożą z Lourdes. Od początku miałam takie przeczucie. Diabeł może robić wiele rzeczy, które wydają się cudowne. A wiara osób, które przychodzą prosić Najświętszą Pannę o łaski, może spowodować, że zostaną wysłuchane, gdyż Bóg i Najświętsza Panna słyszą je i tam, i wszędzie.

Nie mam światła, a to, co mówię, jest moją myślą. Nasza Matka Kościół Święty, który jest samą mądrością, wypowie się na ten temat. W tej sprawie Duch Święty jest z Kościołem, a nie ze mną. To nie na mnie należy się zdawać w tej sprawie, ale na Kościół. Jeśli słyszałabym głos i Boga, i Kościoła, to wolałabym słowo Kościoła od słowa Boga. Oto moja doktryna, drogi Ojcze. Żegnaj drogi, ukochany Ojcze, módl się za mnie i pobłogosław mi.

s. Maria od Jezusa Ukrzyżowanego,
zakonnica karmelitanka niegodna

(List do o. Estrate’a, 26.08.1877 r., bł. Maria od Jezusa Ukrzyżowanego)

(1 głosów, średnio: 1,00 na 1)

Joanna Franciszka de Chantal (św.): Szczęśliwy dzień

12/08/2010 by admin Zostaw komentarz

Niech żyje + Jezus!

Jak prędko mogę się spodziewać szczęśliwego dnia, w którym nieodwołalnie ofiaruję siebie mojemu Bogu? On tak bardzo napełnił mnie myślą należenia całkowicie do Niego, która ukazała się mi w tak wspaniały i pełen mocy sposób, że, jeśli moje emocje miałyby trwać w obecnym stanie, nie mogłabym żyć poddana takiej ich intensywności. Nigdy wcześniej nie miałam tak płomiennej miłości ani pragnienia ewangelicznego życia i większej doskonałości – do której jestem wzywana przez Boga. To co odczuwam na tym punkcie jest prawie niemożliwe do wyrażenia w słowach.

Jednak, niestety! Moje postanowienie bycia bardzo wierną ogromowi miłości tego Boskiego Zbawiciela jest równoważone przez uczucie mojej niezdolności do odpowiedzenia na nią. Oh, jak bolesną dla miłości jest ta bariera niemocy! Jednak czemu tak o tym mówię? Postępując w ten sposób pomniejszam, jak mi się wydaje, ten dar Boga, który wzywa mnie do życia w doskonałym ubóstwie, w pokornym posłuszeństwie i w nieskazitelnej czystości.

(List do św. Franciszka Salezego, Annecy 1611, św. Joanna Franciszka de Chantal )

(Polub jako pierwszy)