Skarby Kościoła

Święci i błogosławieni, mistycy, świadkowie wiary

noc ciemna

Ojciec Pio (św.): Czuję, że po prostu moje serce pęka z bólu

by Zostaw komentarz

O Boże! Jak wielkie udręczenie i ból przeżywam w głębi mego serca! Kiedy ono odpocznie? Czuję, że po prostu moje serce pęka z bólu. Nie wiem, co z nim zrobić, gdzie je ułożyć. Gdybym chociaż mógł mieć zadowolenie i satysfakcję z tego i dać upust mojej goryczy, pomniejszając to wewnętrzne męczeństwo przez łzy! Cierpienie jest tak ogromne, że skamieniałem (i stałem się niewrażliwy) jak głaz.

Teraz rozumiem, o Jezu, że Twoja Matka, stojąc pod krzyżem, choć była pełna bólu, nie płakała. Ale powiedz mi, o Jezu, co znaczą te słowa, które ustawicznie słyszę gdzieś w głębi mego serca: Ubi est Deus tuus (Gdzie jest twój Bóg?) Nie, nie potrafię dać na nie odpowiedzi, bo boję się skłamać.

Polubienie (1 głosów, średnio: 1,00 na 1)
Loading...

Matka Teresa z Kalkuty (bł.): List do Jezusa

by 3 komentarze

„Uśmiechasz się przez cały czas”. – Siostry i ludzie robią takie uwagi. – Myślą, że wiara, ufność i miłość wypełniają moją najgłębszą istotę i że na pewno mam serce pochłonięte bliskością Boga i zjednoczeniem z Jego wolą. – Ale gdyby mogli wiedzieć – jak bardzo moja radość jest płaszczem, którym zakrywam pustkę i nędzę.

Mimo wszystko – ta ciemność i pustka nie są tak bolesne jak tęsknota za Bogiem. – Czuję, że ta sprzeczność wytrąci mnie z równowagi. – Mój Boże, co Ty robisz z kimś tak małym? Kiedy prosiłeś, abyś mógł odcisnąć w moim sercu Twoją Mękę – czy to jest odpowiedź?

Jeśli przyniesie Ci to chwałę, jeśli da Ci to odrobinę radości – jeśli przyciągnie to do Ciebie dusze – jeśli moje cierpienie zaspokoi Twoje Pragnienie – oto jestem, Panie, przyjmuję wszystko z radością do końca życia – będę się uśmiechać do Twojego Ukrytego Oblicza – zawsze.

(List do Jezusa, [fragm.] bł. Matka Teresa)

Polubienie (Polub jako pierwszy)
Loading...

Matka Teresa z Kalkuty (bł.): Być do Jego dyspozycji

by Zostaw komentarz

Bł. Matka Teresa z Kalkuty (zdj. Túrelio)Ojcze, podczas tych rekolekcji zrobiłam takie postanowienie

– Być do Jego dyspozycji,

Niech On robi ze mną, cokolwiek chce, jak chce, jak długo chce. Jeśli moja ciemność jest światłem dla jakiejś duszy – a nawet jeśli nie jest niczym dla nikogo – jestem całkowicie szczęśliwa – że jestem Bożym polnym kwiatem.

(List do ojca Josepha Neunera SJ)

Polubienie (Polub jako pierwszy)
Loading...

Radość na dnie cierpienia. Noc ciemna w życiu świętych

by Zostaw komentarz

Święci udzielają nam wartościowych wskazań, które pozwalają nam łatwiej przyswoić sobie intuicje wiary, a to dzięki szczególnemu światłu, jakie niektórzy z nich otrzymali od Ducha Świętego, czasem nawet poprzez osobiste przeżycie owego straszliwego doświadczenia próby, które tradycja mistyczna opisuje jako «noc ciemną».

Nierzadko święci doznawali czegoś podobnego do doświadczenia Jezusa na krzyżu, które polega na paradoksalnym połączeniu szczęścia i cierpienia. W Dialogu o Bożej Opatrzności Bóg Ojciec ukazuje Katarzynie ze Sieny, że w świętych duszach może być jednocześnie obecna radość i cierpienie:

Dusza zatem pozostaje szczęśliwa i bolejąca: bolejąca z powodu grzechów bliźniego, szczęśliwa dzięki zjednoczeniu i serdecznej miłości, jaką sama otrzymała. Święci naśladują niepokalanego Baranka, mego Jednorodzonego Syna, który wisząc na krzyżu był szcześliwy i cierpiący.

W ten sam sposób Teresa z Lisieux przeżywa swoją agonię w zjednoczeniu z konaniem Jezusa, doświadczając w sobie samej tegoż właśnie paradoksu Jezusa jednocześnie szczęśliwego i udręczonego:

Pan nasz w Ogrójcu zaznawał wszelkich radości Trójcy, ale Jego konanie nie było przez to mniej okrutne. Jest to tajemnica, ale zapewniam, że rozumiem ją po trochu dzięki temu, czego sama doświadczam.

To świadectwo wiele wyjaśnia! Sama zresztą relacja ewangelistów stwarza podstawę do takiego rozumienia przez Kościół świadomości Chrystusa, kiedy przypomina, że choć Jezus umierał pogrążony w otchłani cierpienia, modlił się jeszcze o przebaczenie dla swoich oprawców (por. Łk 23, 34) i w ostatniej chwili zwracał się do Ojca ze słowami synowskiego zawierzenia: «Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego» (Łk 23, 46).

(Novo Millennio Ineunte, Jan Paweł II)

Polubienie (2 głosów, średnio: 1,00 na 1)
Loading...