Jak Bóg chce! Te słowa z miłością wymówione są balsamem dla duszy strapionej. Wymawiajcie te słowa w troskach, niepokojach, wymawiajcie je też, gdy Bóg krzyż na was zsyła.
niesienie Krzyża
Wtem ujrzałam Pana Jezusa przybitego do krzyża
Wtem ujrzałam Pana Jezusa przybitego do krzyża. Kiedy Jezus chwilę na nim wisiał, ujrzałam cały zastęp dusz ukrzyżowanych tak jak Jezus. I ujrzałam trzeci zastęp dusz i drugi zastęp dusz. Drugi zastęp nie był przybity do krzyża, ale dusze trzymały silnie w ręku krzyż; trzeci zaś zastęp dusz nie był ani ukrzyżowany, ani [nie] trzymał w ręku krzyża silnie, ale wlokły te dusze krzyż za sobą i były niezadowolone. Wtem rzekł mi Jezus: Widzisz — te dusze, które są podobne w cierpieniach i wzgardzie do mnie, te też będą podobne i w chwale do mnie; a te, które mają mniej podobieństwa do mnie w cierpieniu i wzgardzie — te też będą miały mniej podobieństwa i w chwale do mnie. Duszami ukrzyżowanymi — najwięcej ich było ze stanu duchownego; widziałam także i dusze znajome ukrzyżowane, co mi sprawiło wielką radość.
(Dzienniczek, św. Faustyna Kowalska)
bp. Zbigniew Kiernikowski: Siła płynąca z krzyża
Siła płynąca z Krzyża polega na tym, że człowiek może być zraniony przez zło, ale jest w stanie żyć dalej i przebaczać
(Homilia, bp Zbigniew Kiernikowski)
Aniela z Foligno (św.): Każdy powinien czynić pokutę
Doskonałość to ma do siebie, iż im jest większa, tym bardziej powinna naśladować Mistrza doskonałości, to jest Chrystusa. Chrystus zaś w całym swoim życiu przeżywał jeden tylko stan – stan Krzyża, gdyż na Krzyżu rozpoczął, na Krzyżu działał w ciągu swego życia i na Krzyżu skończył. Zawsze bowiem był rozpięty na krzyżu ubóstwa, ciągłego cierpienia, poniżenia, prawdziwego posłuszeństwa i innych trudnych dzieł pokutnych. Ponieważ dziedzictwo ojca ma przejść na dzieci, Bóg Ojciec przekazał to dziedzictwo pokuty i Krzyża swojemu Jednorodzonemu Synowi.
Wszyscy więc synowie Boży – odpowiednio do osiągniętego stanu doskonałości – powinni przyjąć to dziedzictwo i utrzymywać je przez cały czas swojego życia, jak to czynił Chrystus, który przez całe życie trzymał się tej drogi. A długość i kres tej pokuty jest taki, jak długie jest życie człowieka. Jej wielkość zaś zależy od tego, na ile kogoś stać.
Toteż każdy powinien zbadać swoje możliwości i stosownie do miary tych możliwości powinien czynić pokutę. A gdyby tego nie czynił, nie niósłby swego krzyża i nie szedłby za Chrystusem.
Concepción Cabrera de Armida (Czcigodna): Kto osiągnie to Niebo na ziemi?
Mój Boże! Kto osiągnie to Niebo na ziemi? Tylko dusza dobrej woli, która zapiera się siebie i bierze lekki czy ciężki Krzyż, który Pan dla niej wybrał i zesłał, bez opierania się mu: ta dusza, która nie zatrzymuje się na drodze doskonałości; która, o każdej porze, ufna i czysta, pozwala się nieść woli Bożej… ta która przeciwstawia się swojej wrażliwości i własnemu sądowi, wyrzekając się siebie… Ta, która w ramionach ślepego posłuszeństwa pozwala być przekształcaną w żyjący Krzyż; a ponad wszystko ta która kocha, ta która kocha, ta która kocha, zawsze wzrastając pośród cierpień, upokarniając się!…
(Pory duszy. Jesień, Sł. Boża Concepción Cabrera de Armida – Conchita)