Jest ubóstwo z przypadku, jak ubóstwo żebraków; jest też ubóstwo dobrowolne, owoc cnoty, które pozostawia wszystko dla miłości Chrystusa – to jest ubóstwo doskonałe i upragnione; ale i ubóstwo ducha i pokornego serca, dla którego człowiek uważa się za nic, jest ono ubóstwem błogosławionym, pełnym słodyczy.
Dodaj komentarz